จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
| จังหวัดระนอง |
|
|
|
|
 | คอคอดกระ ภูเขาหญ้า
กาหยูหวาน ธารน้ำแร่ มุกแท้เมืองระนอง |  |
|
|
| ข้อมูลทั่วไป |
|
|
|
จังหวัดระนอง เป็น
จังหวัดชายฝั่งทะเลตะวันตกของ
ภาคใต้ มีพื้นที่ประมาณ 2,141,250
ไร่ มีพื้นที่ติดต่อทางตะวันออกติดต่อกับ
จังหวัดชุมพร ทางใต้ติดกับ
จังหวัดสุราษฎร์ธานีและ
จังหวัดพังงา ทางตะวันตกติดกับ
ประเทศสหภาพพม่า และ
ทะเลอันดามัน มีลักษณะพื้นที่เรียวและแคบ มีความยาวถึง 169
กิโลเมตร และมีความแคบในบริเวณอำเภอกระบุรี เพียง 9 กิโลเมตร
ระนองเป็นอีกจังหวัดหนึ่ง ที่มีประวัติความเป็นมายาวนานนับตั้งแต่ครั้ง
กรุงศรีอยุธยาเรืองอำนาจ เดิมเป็นหัวเมืองขนาดเล็ก เป็นเมืองขึ้นของเมืองชุมพร คำว่าระนอง เพี้ยนมาจากคำว่า แร่นอง เนื่องจากจังหวัดระนอง มีแร่อยู่มากมาย
[แก้] ภูมิประเทศ
สภาพภูมิประเทศของระนอง ประกอบด้วยภูเขาสูงในทางทิศตะวันออก และลาดลงสู่ทะเลอันดามันในทางทิศตะวันตก มีแม่น้ำและคลองสำคัญหลายสาย และมีภูเขาสูงสุดคือ ภูเขาพ่อตาโชงโดง
แม่น้ำลำคลองที่สำคัญมีดังนี้
[แก้] ภูมิอากาศ
จังหวัดระนองได้ชื่อว่าเป็นเมือง "ฝนแปด แดดสี่" นั่นคือมีฝนตก 8 เดือน และฝนแล้งเพียง 4 เดือน นับว่าเป็นจังหวัดที่ฝนตกชุกมากที่สุดในประเทศไทย เนื่องจากอยู่ติดกับทะเลอันดามัน ได้รับอิทธิพลจาก
ลมมรสุมตะวันตกเฉียงใต้อย่างมาก
[แก้] หน่วยการปกครอง
การปกครองแบ่งออกเป็น 5
อำเภอ 30
ตำบล 167
หมู่บ้าน
[แก้] อุทยาน
[แก้] สัญลักษณ์ประจำจังหวัด
- ดอกไม้ประจำจังหวัด: ดอกโกมาชุม (Dendrobium formosum)
- ต้นไม้ประจำจังหวัด: อินทนิล (Lagerstroemia spesiosa)
- คำขวัญประจำจังหวัด: คอคอดกระ ภูเขาหญ้า กาหยูหวาน ธารน้ำแร่ มุกแท้เมืองระนอง ("กาหยู" หมายถึงมะม่วงหิมพานต์)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น